#بندها، #دومنیکو_استارنونه، ترجمه‌ی #امیرمهدی_حقیقت، #نشر_چشمه

اگر این رمان همان‌طور که طوفانی و عالی شروع شده بود ادامه پیدا می‌کرد می‌تونست یکی از به‌ترین کتاب‌هایی باشه که تو سال‌های اخیر خوندم ولی متاسفانه اواسط و اواخر کتاب افت کرد. در کل کتاب خوبیه. ترجمه‌ی کتاب روان و خوبه ولی چون یک‌بار از ایتالیایی به انگلیسی و بعد به فارسی ترجمه شده و با توجه به یادداشت مترجم انگلیسی رمان که در انتهای کتاب چاپ شده به نظرم آن‌طور که باید حق مطلب در ترجمه ادا نشده. داستان از چند زاویه‌ی دید روایت می‌شود، زمان در داستان به عقب و جلو می‌پرد. امتیاز: ۳ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

شخصیت‌های اصلی کتاب، «واندا» و «آلدو» نام دارند؛ زن و مردی ایتالیایی که سالیانی نسبتاً طولانی را کنار هم گذرانده‌اند و در این بین، صاحب دو فرزند -با نام‌های «ساندرو» و «آنا»- نیز شده‌اند. این عاشقانِ دیروز، حالا، پس از سال‌ها زنده‌گی مشترک با ورود شوهر به رابطه‌ای جدید با دختری جوان دچار جدایی عاطفی می‌شوند و اغلب صفحات کتاب به شرحِ این جدایی اختصاص یافته است.

اگر یادت رفته، آقای عزیز، بگذار یادت بیندازم: من زنت هستم. می‌دانم که زمانی از این بابت خوشحال بودی ولی حالا شده اسباب ناراحتی‌ات. می‌دانم خودت را به آن راه می‌زنی انگار که وجود ندارم، و هیچ‌وقت هم وجود نداشته‌ام، چون که نمی‌خواهی وجهه‌ات جلو آدم‌های باکلاسی که باهاشان نشست‌وبرخاست می‌کنی خراب شود. می‌دانم زندگی معمولی در نظرت احمقانه است، این‌که مجبور باشی سر وقت برای شام به خانه بیایی...

#بندها، #دومنیکو_استارنونه، ترجمه‌ی #امیرمهدی_حقیقت، #نشر_چشمه، ص ۱۱

این کتاب اینیاتسیو سیلونه به نسبت کتاب قبلی که خواندم ( نان و شراب) قوی‌تر بود. در این کتاب هم فعالیت‌های حزبی محور اصلی داستان است. مهندس روکو که از افراد رده بالای حزب است، از روش‌های جدید حزب سرخورده و ناراضی است و تصمیم به خروج از حزب می‌گیرد. روکو با دختری یهودی و کم‌سن که به تازه‌گی پدرش را از دست داده است نام‌زد کرده و تصمیم دارد با او ازدواج کند که در این میان هم‌حزبی‌های قدیم برای روکو مشکلاتی ایجاد می‌کنند. به این کتاب نمره‌ی 5 از 10 را می‌دهم. 

کتاب نان و شراب داستان یک فعال سیاسی را روایت می‌کند که با تغییر چهره و در هیات کشیش مخفی شده و در این مدت سعی می‌کند که کم‌کم فعالیت‌های سیاسی‌اش را از سر بگیرد و ارتباطی عاطفی نیز بین او و دختری جوان شکل می‌گیرد. ترجمه و نشر کتاب ضعیف بود. خیلی جاها ترجمه ناقص بود و ایرادهای نگارشی و املایی هم که فراوان بود. در کل به کتاب نمره‌ی 3 از 10 را می‌دهم.

نوشته شده به دست مهدی گودرزی

برداشت من از کتاب این بود که کار حزبی و تعصب به فعالیت‌های حزبی، بدون نگرش، پشیمانی به دنبال دارد. شاید مسئله فقط نگرش نبود، می‌گفت این کار مقدمات و زیرساخت هایی لازم دارد و یکی از اون زیر ساخت ها این است که آدم ها به این حداقل‌های رشد اخلاقی و معنوی برسند و سطح نیازهایشان از نیاز به مثلاً دیده شدن فراتر برود. وقتی که در ابتدای کتاب، زمانی که صورتش را خراب کرده که چهره خودش را پیر نشان می‌دهد، او می‌گوید اگر جوان های ایتالیا به این نقطه برسند که به جای این که عمل زیبایی بکنند که جنس مخالف را بهتر جذب کنند، حاضر بکشند چهره خود را برای فعالیت‌های مخفیانه تغییر بدهند، آن وقت است که ما یک قدمی برداشتیم. این داستان نشان می‌دهد که آدمها باید از یک نیاز هایی گذشته باشند، مثلا آدمی که فعالیت گروهی یا حزبی می کند، ولی هنوز نیاز شماره یکشون این است که توسط جنس مخالف دیده شود و برای اینکه مورد توجه قرار بگیرد، کلی بازی در می‌آورد، مثلاً چند نفر یک حزبی دارند می‌خواهند روزنامه‌ای منتشر کنند که نشان بدهند تعدادشان زیاد است، یعنی می گوید این آدم‌ها باید به این نقطه برسند که در شرایطی که در اقلیت هستند و کُمیت آنها پایین است، بدون اینکه از تنها بودن بترسند و بدون اینکه اعلام کنند که ما خیلی خیلی زیاد هستیم کار خود را انجام بدهند.

منبع: https://www.digikala.com

داستان متوسطی بود. کتاب از جایی شروع می شود که زنی اعتراف می کند که به چشم همسرش شلیک کرده و در صفحات بعد روند آشنایی، ازدواج و زندگی خودش با آن مرد را شرح می دهد و خواننده متوجه دلیل رفتار زن می شود.

به چشمان‌اش شلیک کردم.

مروری بر کتاب چنین گذشت بر من نوشته‌ی ناتالیا گینزبورگ

سید احسان صدرائی

شنبه ۷ دی ۱۳۹۸

کتاب شامل 12 داستان کوتاه است به نام های "درخت تلخ"، "بازگشت به آغوش مادر"، "دیداری با ابلیس"، "ترس از مرگ"، "روز نحس"، "پری دریایی"، "آشنایی با شعر"، "خانه در میدان"، "نامه"، "بندباز"، "پدر و دختر" و "کرایه نشین". در مورد اکثر داستان ها می توان صفت کمی بهتر از متوسط را به کار برد و بقیه هم متوسط هستند.

منبع: https://www.kharidketab24.ir

کتاب داستانی متوسط دارد و آن طور که شنیده بودم عالی نبود البته شاید دلیل این موضوع این باشد که  تعریف هایی که من شنیده بودم از خواننده های زن کتاب بود و داستان کتاب برای یک زن قابل فهم و درک تر است. خیلی از احساساتی که در کتاب بیان می شود برای من قابل درک نبود.

(خطر لو رفتن داستان)

"آلساندرا" راوی داستان است، او که زندگی خود را از کودکی روایت می کند گاهی نیز گفته هایی را از "فرانچسکو" شوهر آینده اش نقل می کند. مادر آلساندرا زنیست که عاشق مردی به نام "هروی" می شود و از شوهرش می خواهد که اجازه بدهد از او جدا شود و همراه با دخترش (آلساندرا) او را ترک کند، وقتی که با مخالفت جدی شوهرش روبرو می شود مانند پسرش (آلساندرو که در کودکی به خاطر سهل انگاری پرستارش به رودخانه افتاده و مرده بود) خود را به رودخانه می اندازد و خودکشی می کند. آلساندرا به روستای پدری خود می رود و آنجا ارتباط عاطفی شدیدی با عمویش برقرار می کند. مادربزرگ آلساندرا که زنی مقتدر است رابطه ی

از طرف او درباره‌ی دو زن، یک مادر و دختر، است و زندگی آن‌ها را در رابطه با همسران‌شان به تصویر می‌کشد. رمان این دو زن را در موقعیتی مشابه قرار می‌دهد: موقعیتی حاکی از بی‌اعتنایی مرد به زن، و بی‌توجهی او به حقوق انسانی زن، و عدم رابطه میان آن‌ها. مادر نه می‌تواند بماند، و نه می‌تواند برود. در میانه‌ی کتاب او با خودکشی به این رابطه پایان می‌بخشد. اما دختر از طرف او و از طرف همه‌ی زنانی که چنین زندگی‌ای را تجربه می‌کنند تصمیم دیگری می‌گیرد.... آلبا دِ سِس‌پِدِس در ۱۹۱۱ در رم متولد شد و در سال ۱۹۹۷ در شهر پاریس درگذشت؛

منبع: https://www.goodreads.com