درباره کتاب :
دانشور سرشار از دید واقع گرا به انسان و
هستی ، سرشار از مهر و اعتماد ، نیرومند و خستگی ناپذیر ، حضوری جاودان
ونمونه در ادبیات ما دارد. سووشون او به شکل نمادین مادر رمان فارسی است … .
حضور ارزش‌گذار او در این زمانه که ارزشهایمان در گذار و بحران هستند
مانند سنگ محک عمل میکند. درست‌است که در زمانه‌ای زندگی میکنیم که سنت
ارزشهایمان اصل اساسی است و به فراسوی نیک و بدها گذار میکنیم . اما
ادبیات سیمین دانشور و حضور او درست مانند یک حافظه تاریخی و فرهنگی ،
همواره به ادبیات ما یادآور میشود: لزوم تن ندادن به حقارتهای که با نشان
دادن دریچه هایی از اندکی شهرت نویسنده و هنرمند را به ورطه فلاکت و نابودی
می‌کشانند.
” تو از چاه ذهنت هر چه آب زلال و روان داری بیرون میکشی، به این امید که
شیفتگان دانش را تا آن جا که بتوانی سیراب کنی، عصارهی تجربه هایت را در
اختیار شنوندگانت میگذاری تا شاید بتوانی به دل و جان آنها راهی بیابی،
شاید هم نتوانی.”
درباره سیمین دانشور:
دانشور در سال ۱۳۰۰ خورشیدی در شیراز زاده شد. او فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت (مدیر هنرستان دخترانه و نقاش) بود. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را مدرسه انگلیسی مهرآیین انجام داد و در امتحان نهایی دیپلم شاگرد اول کل کشور شد. سپس برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت.
دانشور، پس از مرگ پدرش در سال ۱۳۲۰ خوشیدی، آغاز به مقاله‌نویسی برای رادیو تهران و روزنامه ایران کرد. او از نام مستعار شیرازی بی‌نام استفاده می‌کرد.
در سال ۱۳۲۷ مجموعه داستان کوتاه آتش خاموش را منتشر کرد که نخستین مجموعه داستانی است که به قلم زنی ایرانی چاپ شده است. تشویق کننده‌ی دانشور در داستان‌نویسی فاطمه سیاح، استاد راهنمای وی، و صادق هدایت بودند. او در همین سال، در حالی که در اتوبوس از تهران راهی شیراز بود با جلال آل‌احمد نویسنده و روشنفکر ایرانی آشنا شد و دو سال بعد با او ازدواج کرد.
در سال ۱۳۲۸ با مدرک دکتری ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. عنوان رساله‌ی وی «علم‌الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم» بود. این رساله با راهنمایی سیاح و بدیع‌الزمان فروزانفر نوشته شد.
دانشور در سال ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی به دانشگاه استنفورد رفت و در آنجا دو سال در رشته‌ی زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. وی در این دانشگاه نزد «والاس استنگر» داستان‌نویسی و نزد «فیل پریک» نمایش‌نامه‌نویسی آموخت. در این مدت، دو داستان کوتاه، که دانشور به زبان انگلیسی نوشته بود در ایالات متحده چاپ شد.
پس از برگشتن به ایران، دکتر دانشور در هنرستان هنرهای زیبا به تدریس پرداخت تا این که در سال ۱۳۳۸ استاد دانشگاه تهران در رشته‌ی باستان‌شناسی و تاریخ هنر شد. اندکی پیش از مرگ آل‌احمد در سال ۱۳۴۸، رمان سَووشون را منتشر کرد، که از جمله‌ی پرفروش‌ترین رمان‌های معاصر است. در سال ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. وی نخستین زن ایرانی است که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت.مهم‌ترین اثر او همین رمان «سووشون» است که به ۱۷ زبان ترجمه شده و درباره رخدادهای زمان رضاشاه است. این بانوی پیشکسوت داستان‌نویس پس از یک دوره بیماری، در سال ۱۳۸۶ کار نوشتن را دوباره از سر گرفت و داستانی با نام «برو به شاه بگو» تالیف کرد که درباره‌ی حضرت علی (ع) و مظلومیت‌های ایشان است. از سیمین دانشور همواره بعنوان یک جریان پیشرو و خالق آثار کم نظیر در ادبیات داستانی ایران نامبرده میشود. سیمین دانشور در هجدهم اسفندماه سال ۱۳۹۰ در خانه‌اش در تهران درگذشت.
لیست آثار سیمین دانشور:
مجموعه داستان‌ها:
آتش خاموش، اردیبهشت ۱۳۲۷
شهری چون بهشت، دی ۱۳۴۰
به کی سلام کنم؟، خرداد ۱۳۵۹
پرنده‌های مهاجر، ۱۳۷۶
رمان‌ها:
سَووشون، تیر ۱۳۴۸، انتشارات خوارزمی
جزیرهٔ سرگردانی، ۱۳۷۲، انتشارات خوارزمی
ساربانْ سرگردان، ۱۳۸۰، انتشارات خوارزمی
کوه سرگردان، انتشارات خوارزمی
ترجمه‌ها:
سرباز شکلاتی، نوشته برنارد شاو، ۱۳۲۸
دشمنان، نوشته آنتوان چخوف، ۱۳۲۸
بنال وطن، نوشته آلن پیتون
داغ ننگ، نوشته ناتانیل هاثورن
ماه عسل آفتابی (مجموعه داستان)، نوشته ریونوسوکه آکوتاگاوا و…
آثار غیرداستانی:
غروب جلال، انتشارات رواق، ۱۳۶۰
شاهکارهای فرش ایران
راهنمای صنایع ایران
ذن بودیسم
مبانی استتیک
منبع: http://cketab.com