توسط دپرام
| جمعه نهم مهر ۱۳۹۵ | 9:27
شيخ «مفيد» -رضوان اللّه جلّ جلاله عليه- در كتاب «حدائق الرياض» در ضمن اعمال ٢٩ ذى حجه آورده است: «روزه داشتن اين روز براى سپاسگزارى از خداوند متعال كه با از بين بردن دشمن خود و دشمن رسولش، گرفتارى دوستان خود را برطرف نمود، مستحب است.» بنابراين، شايسته است انسان در اين روز به اندازه‌ى نعمت هلاكت آن دشمن خدا، به شادمانى بپردازد و اعمالى را كه مورد رضا و پسند خدا است انجام دهد و از خداوند سبحان سپاسگزارى نموده و در برابر نيكى و احسانى كه كرده، به مدح و ثناى او بپردازد؛ زيرا آن دشمن خدا، دشمن بزرگى بود. بنابراين، بندگان نيز بايد با انجام اعمال بزرگ، با اهميت، فراوان و نيك، از خداوند-جلّ جلاله-سپاسگزارى نمايند. چه نيكو است انسان به لحاظ منتّى كه خداوند در اين روز ارزانى داشته، با آن به نيكى مصاحبت نموده و در پايان آن، ويژگى‌هاى والاى آن را متذكر شود و لازمه‌ى اين مطلب آن است كه دشمنى تو با دشمنان خدا، براى خدا و رسول او و به اندازه‌ى دشمنى آنان با خدا و رسول باشد و نيز دشمنى تو با دشمنان اولياى خدا به قدر بد رفتارى آنان با دوستان خدا و به اندازه‌ى ضررى كه بر آنان وارد كرده‌اند، باشد، نه اين كه براى دنياى فانى و يا اغراض پوچ ديگر با آنان دشمنى ورزى. وقتى پايان اين روز فرا رسيد، اين روز را نيز با آدابى كه پيش از اين در روزهاى شادى يادآور شديم، به پايان بر.
منبع: اقبال الاعمال، سید ابن طاووس قدس سره
التماس دعا