به نام خدا

دی به دین به روز بیست و سوم ماه در گاه‌شماری ایران باستان گفته می‌شود. در گاه‌شماری ایران باستان غیر از روز اول هر ماه که هرمزد روز نامیده می‌شود سه روز دیگر به ناماهورامزدا است که به صورت دی آمده و برای باز شناختن هر یک از این سه روز به نام روز بعد الحاق شده و دی به آذر (روز هشتم)، دی به مهر (روز پانزدهم) و دی به دین (روز بیست و سوم) گفته می‌شود. دی یکی از نام‌های اهورامزداست و در اوستا به صورت دَثوش یا دَدوش یا دَذوه صفت و به معنی آفریننده آمده‌است.

روز هشتم، پانزدهم و بیست و سوم ماه دی برای آنکه نام این روزها با نام ماه یکی شده، اعیاد دانسته می‌شد.[۱]

[۲]

پانویس

1. اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی، ص ۴۷۲
2. گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ص ۸۱ تا ۸۵

منابع

• عفیفی، رحیم. اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی. تهران: انتشارات توس، ۱۳۷۴.
• هاشم، رضی. گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان. چاپ اول. تهران: انتشارات فروهر، ۱۳۵۸.