شيخ «مفيد» -رضوان اللّه عليه-در كتاب «حدائق الرياض» در ضمن اعمال ماه محرم آورده است:
«شب ٢١ محرم از سال سوم هجرت كه پنجشنبه بود، شب عروسى فاطمه، دختر رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله و عليها-با امير مؤمنان-عليه السّلام-بود. از اين‌رو، مستحب است انسان اين روز را براى سپاسگزارى از خداوند متعال و آگاهى از اجتماع حجت خدا و برگزيده‌ى او، روزه بدارد.»
راويان اماميه در نحوه‌ى اين عروسى مقدس، احاديث بااهميتى را نقل كرده‌اند.
ما فقط به ذكر يك روايت آن‌هم از طريق «خطيب» ، نويسنده‌ى كتاب «تاريخ بغداد» -كه آشكارا با اهل بيت نبوت دشمنى مى‌ورزند-بسنده مى‌كنيم. وى در جلد هشتم از مجلدات بيست‌گانه‌ى اين كتاب در ضمن شرح حال «احمد بن رميح» به نقل از «ابن عباس» آورده است:
«زمانى كه فاطمه‌ى زهرا به سوى منزل على-عليه السّلام-برده شد، پيامبر اكرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-در جلوى حضرت فاطمه و جبرئيل در سمت راست و ميكائيل در سمت چپ او و ٠٠٠ / ٧٠ فرشته در پشت سر او حركت مى‌كردند و تا طلوع سپيده‌دم، به تسبيح و تقديس خدا مشغول بودند.»
بنابراين، شايسته است انسان در اين شب به درگاه خداوند-جلّ جلاله-توجه نموده و با اعمال شايسته به خدا نزديكى بجويد؛ زيرا در اين شب نهال حكمت الهى و رحمت نبوى توسط راهبران سرزمين‌ها و بندگان و حجت‌هاى خداوند-كه سلطان آخرت است-و حافظان احكام و شرايع و ملوك اسلام و هدايتگران به سوى سراى پاينده، كاشته شد و نيز در اين شب فرخنده، براى برآورده شدن تمام حوايج خود-خواه نزديك باشد و يا دور از دسترس-به اسرار بلندى كه در اين شب نهفته است توسل كن.
توجه به اين نكته ضرورى است كه وقتى اشاره‌ى شيخ «محمد بن محمد بن نعمان مفيد» -كه خداوند او را در رحمت و خشنودى خود غوطه‌ور كند!
به اين‌كه «عروسى فاطمه‌ى زهرا-عليها السّلام-با مولى و امام‌مان امير مؤمنان-عليه السّلام-در شب ٢١ محرم است» را ديدم،
نزديك بود در رواياتى كه در اين رابطه ديدم، اختلاف يافته و در عمل براساس آن توقف نمايم؛ ولى وقتى شب ٢١ محرم سال ۶۵۵ ه. ق فرا رسيد و من در آن زمان كه در خانه‌ى خود در محله‌ى «مقيّديه‌ى بغداد» بودم، فرموده‌ى شيخ «مفيد» -قدّس اللّه روحه-را به اطلاع فرزندان و اهل تحت تكفّل و گروه همراهم رساندم، تا براساس آن عمل نمايند-كه سخن آن طولانى است-و نشستم تا كتاب «تذييل محمد بن نجار» را مطالعه كنم و تصميم گرفتم روايات و اسرار مفيد مربوط به اين موضوع را از آن برگزينم، ناگهان چشمم به حديث جالبى افتاد كه درباره‌ى عروسى فاطمه‌ى زهرا و على-عليهما السّلام-و دربردارنده‌ى كرامت خدا و اهل بيت نبوت بود. ازاين‌رو، با خود گفتم: شايد اين اتفاق، مؤيد نظر شيخ «مفيد» و مدركى كه او بر آن اعتماد كرده و در نتيجه اين شب، شب مقدس عروسى فاطمه‌ى زهرا و على-عليهما السّلام-باشد؛ زيرا من به ياد ندارم كه پيش از آن شب به خصوص به صورتى كه يادآور خواهيم شد، از آن روايت اطلاع حاصل كرده باشم. از اين‌رو، از خدا تقاضاى عصمت و توفيق نموده و آن حديث را در اينجا ذكر مى‌كنيم. من در آن شب در كتاب يادشده ديدم كه روايت عروسى مادر بزرگوار ما، فاطمه -صلّى اللّه عليها-از طريق مذهب چهارگانه‌ى اهل تسنن نقل شده است. از اين‌رو، دوست دارم متن حديث را در اينجا يادآور شوم.
شيخ المحدثين «محمد بن نجار» در «مدرسه‌ى مستنصريّه‌ى بغداد» در جلد دهم كتاب «تذييل بر تاريخ خطيب احمد بن ثابت» ، نويسنده‌ى كتاب «تاريخ بغداد» در روى نسخه‌اى كه «مستعصم» -كه خداوند در رابطه با ما به او جزاى خير دهد! -به كاروانسراى پدرش وقف نموده، در ضمن شرح حال «ابو الطيب الشاهد احمد بن محمد دلال» از اهل «سامراء» به سند خود به نقل از «اسماء بنت واثلة بن اسقع» آورده است: از «اسماء بنت عميس خثعميّه» شنيدم كه مى‌گفت: از سرورم فاطمه-عليها السّلام-شنيدم كه مى‌فرمود:
شبى كه بر على بن ابى طالب-عليه السّلام-وارد شدم، در بستر هراسناك شدم. عرض كردم: اى سرور زنان، چرا هراسناك شدى؟ فرمود: شنيدم كه على-عليه السّلام-با زمين و زمين با او گفت‌وگو مى‌كردند. از اين‌رو، صبح كردم در حالى كه هراسناك بودم. اين موضوع را به اطلاع پدرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-رساندم. ايشان سجده‌ى طولانى كرد، سپس سر از سجده بلند كرد و فرمود: اى فاطمه، تو را به پاكى نسلت بشارت مى‌دهم؛ زيرا خداوند شوهر تو را بر همه‌ى آفريده‌ها برترى داده و به زمين دستور داده است كه اخبار خود و آنچه را كه بر روى آن از شرق تا غرب رخ مى‌دهد، به على-عليه السّلام-بگويد.»[1]
اين بود عين روايتى كه ما ديديم. اما استجابت روزه‌ى اين روز، همان گونه كه شيخ «مفيد» -رضوان اللّه عليه-فرموده، ثابت است؛ زيرا او فرد مورد اعتماد و امانت‌دارى است، لذا به سخن او عمل و اعتماد مى‌شود. بنابراين، با سپاسگزارى از خدا اين روز را روزه بدار و فضل خداوند-جلّ جلاله-را بگستران و روزهاى بزرگ را به‌ياد آر؛ زيرا او -جلّ جلاله-از مخلصان خواسته است كه روزهاى خدا را به‌ياد آورند. از اين‌رو، فرموده است: «و روزهاى خدا را به‌ياد آنان بياور.[2]»
[1] ) اشاره به آيات ۴ و ۵ سوره‌ى زلزال كه مى‌فرمايد: يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبٰارَهٰا بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحىٰ لَهٰا ؛ (در آن روز اخبار خود را بازگو مى‌كند و اين براى آن است كه خداوند به آن الهام كرده است.)
[2] ) سوره ابراهیم، آیه 5.
منبع: اقبال الاعمال، سید ابن طاووس قدس سره
التماس دعا