به نام خدا

همان‌گونه که کلوسیوم نماد شهر رُم به شمار می‌رود، برج ایفل نیز هم‌اکنون مظهر پاریس است. افراد مختلف با گرایشات متفاوت همگی زیبایی و شکوه این سازه فلزی را تحسین می‌کنند. اما در نگاه مردم برج مزبور همیشه این‌گونه آراسته ظاهر نمی‌شد. هنگام شروع ساخت این برج در سال ۱۸۸۷، تحمیل تصویر این شکل بی‌استفاده بر دورنمای پاریس مهم‌ترین چهره‌های هنری و روشنفکری فرانسه را می‌آزرد. پس از به نتیجه نرسیدن تلاش‌ها برای ممانعت از احداث برج، آنها به ابراز انزجار از آن ادامه دادند. گی دو موپاسان، نویسنده فرانسوی، از جمله این منتقدان بود و می‌گفت به‌رغم بی‌مزه بودن غذاهای رستورانِ برج، معمولاً ناهارش را آنجا می‌خورد، چون "تنها نقطه‌ای از پاریس است که مطمئناً از آن برج را نخواهم دید." اکنون، پس از بالغ بر یک قرن از ساخت ایفل، ما دیگر نمی‌توانیم به دلایل بدنما خواندن آن حتی بیندیشیم. بخشی از علت تحسین کنونی سازه برج این است که تمامی ما در کودکی آموخته‌ایم ایفل را باید از جمله شگفت‌انگیزترین آثار جهان دانست.

#حقایق_نهان،_دروغ‌های_عیان #پیامدهای_اجتماعی_"تحریف_ترجیح"، #تیمور_کوران، ترجمه: #سیدحامد_بهشتی، #روزنه، ص ۲۴۰