به نام خدا

توی مقاله‌ای که خوانده بودم، نوشته شده بود دوست‌های خیالی معمولاً در زمان استرس ظاهر می‌شوند و با بالاتر رفتن سن، معمولاً بچه‌ها دنیای خیالی خود را فراموش می‌کنند.
اما کِرِنشا چیز دیگری به من گفت.
او گفت: "دوستای خیالی هیچ‌وقت تَرکِت نمی‌کنن. فقط آماده و منتظر می‌مونن تا وقتی که به اونا نیاز داشته باشی."
گفتم شاید خیلی معطل شود، اما او جواب داد که ناراحت نمی‌شود و وظیفه‌اش این است.

#پاستیل‌های_بنفش، #کاترین_اَپلگیت، مترجم: #آناهیتا_حضرتی_کیاوندانی، #انتشارات_پرتقال، ص ۱۸۳