در گفتمان عامیانه شعارهایی چون "حق غلبه خواهد کرد" و "پیروزی شیطان عمری کوتاه دارد" بیان می‌شود. مسلمانان در قرون وسطی همین ایده را در حدیثی منسوب به پیامبر اسلام [ص] بیان می‌کردند: "امت من هیچ‌گاه بر خطا متفق‌القول نخواهند شد." اروپائیان نیز این مفهوم را در قالب ضرب‌المثل "vox populi vox dei" به‌معنای "صدای مردم، صدای خداست" داشتند. با این وجود کارآمدی مورد ادعای این جملات قصار هیچ‌گاه مورد قبول همگان قرار نگرفت. بعضی ضرب‌المثلهای قدیمی متضمن بدبینی نسبت به خِرًد مستتر در تصمیمات جمعی هستند. "diabolic Vox populi wox" "صدای مردم، صدای شیطان است" و "Vox populi vox stult" "صدای مردم، صدای حماقت است" از جمله این گفتارهای مخالف‌اند.
مدل مد نظر ما نمی‌گوید که افکار عمومی -یا همان صدای مردم- الزاما موجب پروردن ناکارآمدی است. در شرایط وجود چند نتیجه متفاوت قابل حصول، تعادل منتخب كاملاً ممکن است همانی باشد که هیچ بدیل اجتماعی مرجحی ندارد. با این وجود هیچ چیز مانع از انتخاب یک تعادل غیربهینه نمی‌شود و ناکارآمدی موجود چه‌بسا به طور نامحدود دوام یابد.

#حقایق_نهان،_دروغ‌های_عیان #پیامدهای_اجتماعی_"تحریف_ترجیح"، #تیمور_کوران، ترجمه: #سیدحامد_بهشتی، #روزنه، صص ۱۷۲ و ۱۷۳