بال هایت را کجا جا گذاشتی؟

با توجه به تعریف هایی که از کارهای خانم نظر آهاری شنیده بودم و انتظاری که از کارهای ایشون داشتم قطعه های این کتاب نسبتا ضعیف بودن.

بالهایت را کجا جا گذاشتی ؟

با خود می اندیشم چرا ما ادم ها همین که بچه ی کوچک یا نوزادی را می بینیم ، فورا گل از گلمان می شکفد ، انگشت به سویش دراز می کنیم ، شکلک در می اوریم ، برایش دست تکان می دهیم. او را بغل می کنیم ، گاهی بو می کشیم ، با خود می گویم : " به !! چه بوی خوبی می دهد " مخصوصا کنار گردنش . بعد می گویم ایا برای این نیست که این مسافر کوچک از جایی امده که خود ما قبلا انجا بودیم ؟، ایا بوی وطن نمی دهد ؟ ایا ذهن فراموش گر ما بار دیگر به یاد انجایی نمی افتد که فراموشش کرده ایم ،او همان بویی را می دهد که مدت هاست از یاد برده ایم . ما ادم ها همان طور که بزرگ و بزرگتر می شویم ان اسمان بلند را فراموش می کنیم ، دیگر چهره های مان هم دوست داشتنی نیستند ، دیگر بوی تعفن می دهیم ، دلبسته و تشنه ی خاک می شویم ، شاید هم مانند داستان ها و اسطوره ها دو بال داشته ایم که جایی جا گذاشته ایم شان . شاید برای همین است که از پرنده های اسمان

ادامه نوشته

بالهایت راکجا جاگذاشتی؟

منبع: http://ketabnak.com

بال هایت را کجا جا گذاشتی ؟

ادامه نوشته