به نام خدا

#تصویر_دختری_در_آخرین_لحظه، #سیامک_گلشیری، نشر #نشر_چشمه

اولین نوبت چاپ کتاب سال ۱۳۹۷ بوده که تاکنون چند نوبت تجدید چاپ شده است.
این رمان در ژانر جنایی - معمایی - روان‌شناسانه قرار دارد.
داستان از زبان نویسنده که در داستان دخیل است نوشته شده است.
در طول داستان، خواننده هم‌راه راوی در فضای پر از شک و تردید و حدس و گمان پیش می‌رود؛ با شخصیت‌ها هم‌ذات‌پنداری می‌کند و سعی می‌کند حقیقت را حدس بزند.
فضای داستان ترس‌ناک نیست اما جهانی را نشان می‌دهد که مرز بین عشق و جنون، دوست‌داشتن و نفرت در آن به‌هم می‌ریزد.
سبک روایت ساده، بی‌پیرایه و بدون اغراق است که غالباً با نثری واقع‌گرا فضای تهران و زنده‌گی روزمره را به خوبی بازسازی می‌کند.
صحنه‌های داستان چنان با جزئیات دقیق و ملموس به تصویر کشیده شده که شبیه فیلم‌نامه قابل تصور هستند.
برای علاقه‌مندان به رمان‌های جنایی ایرانی، «تصویر دختری در آخرین لحظه» می‌تواند گزینه‌ی خوبی باشد، به خصوص اگر به دنبال داستانی با مایه‌هایی از معما و روان‌شناسی باشند.
کتاب ریتم مناسب و خوبی دارد.
کتاب حدود ۱۵۰ صفحه است و خواندنش زمان زیادی نمی‌برد.
امتیاز: ۶ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

شخصیت اصلی رمان یک «نویسنده» است که برای نوشتن رمان جنایی جدیدش آماده می‌شود.
ماجرا با تماس یکی از شاگردان نویسنده آغاز می‌شود؛ آن شاگرد گزارش می‌دهد که نام‌زدش (دخترعمویش به اسم شقایق) ناپدید شده است و از نویسنده کمک می‌خواهد.
راوی (همان نویسنده) وارد این ماجرا می‌شود تا در جست‌وجوی شقایق کمک کند. طول داستان عمدتاً شامل تلاش برای پیدا کردن شقایق است؛ که در یک شب اتفاق می‌افتد.
داستان حول معمای گم‌شدنِ شقایق می‌چرخد و راوی هم‌راه با نزدیکان شقایق سعی می‌کند حقیقت را کشف کند که چه کسی مسئول این گم‌شدن است؟ انگیزه چیست؟ و شقایق کجاست؟
در روند روایت، هویت افراد کم‌کم برای خواننده روشن‌تر می‌شود؛ یعنی علاوه بر معمای اصلی، رمان به موضوع هویت افراد هم می‌پردازد.
در آخر مشخص می‌شود که شقایق که تصمیم گرفته بوده با پسری به نام نوید ازدواج کند با مخالفت خانواده روبه‌رو شده و پدر و پسرعمویش (همان نام‌زد سابق) تصمیم گرفته‌اند که پس از ریختن اسید روی صورت شقایق، او و نام‌زدش را بکشند. در آخر هم طی اتفاقاتی پدر، پسرعمو و برادر دختر هم‌راه با جسد شقایق و پسری که دوستش داشته توسط پسرعمو به آتش کشیده می‌شوند.

#سرباز_خوب، #فورد_مادوکس_فورد، ترجمه: #زهرا_نصراللهی، نشر #نشر_نون

اصلا با کتاب ارتباط برقرار نکردم، نوع روایت خسته‌کننده است و موضوع داستان برای من اصلا جذاب نبود. رمان به شکل غیرخطی روایت شده است. امتیاز: ۰ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

سروان ادوارد اشبرنهام، مردی خوش‌تیپ، پول‌دار! و کارآزموده‌ی خدمت است و به نظر می‌رسد که یک «سرباز خوب»، ایده‌آل و تجلی ارزش‌های طبقه‌ی اجتماعی ثروتمند در انگلیس باشد. اما برای خالق این شخصیت، فورد مادوکس فورد، او هم‌چنین، بیان‌گر فساد در هسته و اصل جامعه است. در زیر ظاهر جذاب و اتوکشیده‌ی اشبرنهام، ذهن و روحی زبده در خیانت کمین کرده است. اشبرنهام در طول نه سال دوستی با مردی آمریکایی و هم‌رده با خود به نام جان داول، رابطه‌ی مخفیانه‌ای با هم‌سر او، فلورانس، داشته و برخلاف داول، هم‌سر اشبرنهام کاملا از این موضوع باخبر بوده.

#فرشته_سکوت_کرد، #هاینریش_بُل، ترجمه: #سعید_فرهودی، نشر #نشر_نون

«فرشته سکوت کرد» نوشته‌ی هاینریش بل، نویسنده‌ی آلمانی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل، رمانی درباره‌ی زنده‌گی پس از جنگ جهانی دوم در آلمان است. این کتاب اولین رمان بل بود که نوشته شد، اما تا مدت‌ها پس از مرگ او منتشر نشد. بل در این رمان، به جای روایت خود جنگ، به پی‌آمدهای روانی و اجتماعی آن می‌پردازد. شخصیت‌های داستان تلاش می‌کنند تا در دنیایی که تمام ارزش‌هایش نابود شده، جرقه‌ای از انسانیت و عشق را دوباره زنده کنند. رمان با زبانی روان و واقع‌گرایانه، تنهایی و پوچی زنده‌گی انسان‌های پس از جنگ را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که چه‌طور در این دنیای بی‌رحم، فرشته‌ی امید نیز سکوت کرده است.
این رمان تلخ و جذاب را خیلی سخت می‌توان کنار گذاشت و در چند نوبت خواند. از همین رمان اول بل می‌توان به نبوغ خاص او در نوشتن پی برد. امتیاز: ۶ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

داستان از انتهای جنگ جهانی دوم و تسلیم آلمان آغاز می‌شود و قهرمان آن هانس اشنیتزلر، یک سرباز فراری است که به شهر ویران‌شده‌ی خود بازمی‌گردد. شهر بر اثر بمباران‌ها به تلی از خاک و آوار تبدیل شده و زنده‌گی به سختی و کندی در آن جریان دارد. هانس در این ویرانه‌ها به دنبال نان، سرپناه و از همه مهم‌تر، به دنبال انسانیت و عشق گم‌شده است.
او به دنبال بیوه‌ی هم‌رزمش، الیزابت گومپرتز، می‌گردد تا وصیت‌نامه‌ی شوهرش که کشته شده را به او تحویل دهد. در طول این جست‌وجو، هانس با افراد دیگری روبرو می‌شود که هرکدام زخم‌های عمیق جنگ را بر دوش می‌کشند.

همان‌طور که می‌دانید، اگرچه زن‌ها به آن صورت حس تعهدی نسبت به ناحیه، شهر یا شغل و حرفه‌ای ندارند _هرچند شاید آن‌ها به‌کل هیچ نوع حس همکاری و وحدتی ندارند،_ با همه‌ی این حرف‌ها، حس غریزی زنانگی شدیدی دارند که آن‌ها را با هم متحد می‌کند. البته شاید زنی شوهر یا عشق زن دیگری را از او بگیرد و تصاحب کند، ولی وقتی بیشتر فکر می‌کنم می‌بینم یک زن وقتی چنین کاری می‌کند که مطمئن باشد آن زن روزگار شوهرش را سیاه کرده. مطمئنم اگر او بداند آن مرد رفتاری وحشیانه با زنش دارد با آن حس غریزی‌اش نسبت به زنانی که رنج می‌برند او را سر جایش می‌نشاند. من کلاً کاری به این چیزها ندارم. شاید درست باشند، شاید هم نباشند.

#سرباز_خوب، #فورد_مادوکس_فورد، ترجمه: #زهرا_نصراللهی، نشر #نشر_نون، صص ۲۴۸ و ۲۴۹

هیچ بهشتی در این دنیا وجود ندارد برای آدم‌هایی که می‌توانند با کسانی که دوست دارند باشند و در سایه، در زیر زمزمه‌های برگ‌های زیتون، به آرامش برسند و به آنچه دوست دارند دست پیدا کنند؟ یا زندگی همه‌ی آدم‌ها شبیه زندگی ما آدم‌های خوب است، در هم شکسته، به‌هم‌ریخته، پر از درد و خالی از احساس و خیال؟ یعنی زندگی همان چیزهایی است که با جیغ‌ها، با حماقت‌ها، با مرگ‌ها و با دردها آمیخته است؟ کدام لعنتی این را می‌داند؟

#سرباز_خوب، #فورد_مادوکس_فورد، ترجمه: #زهرا_نصراللهی، نشر #نشر_نون، ص ۲۴۲

#صبحانه_در_تیفانی، #ترومن_کاپوتی، مترجم #بهمن_دارالشفایی، نشر #نشر_ماهی

تعریف فیلم صبحانه در تیفانی را خیلی شنیده بودم ولی فیلم را ندیده بودم، و احتمالا همین موضوع کمک کرد که از کتاب لذت بیش‌تری ببرم. کتاب خوب و روان نوشته شده بود، زیاده‌گویی و طول‌وتفصیل بی‌مورد نداشت. ترجمه هم خوب بود. در رمان راوی بدون نام است و خیلی به خود راوی پرداخته نمی‌شود. امتیاز: ۷ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

صبحانه در تیفانی داستان هالی گولایتلیست، دختری شهرستانی که سر از نیویورک درآورده و حالا در کافه‌های نیویورک برووبیایی دارد و با همه قماش آدم معاشرت دارد. راوی داستان، نویسنده‌ی جوانیست که آپارتمانی با نمای سنگی اجاره می‌کند و همسایه‌ی هالی می‌شود. راوی از همان ابتدا شیفته‌ی این زن می‌شود، زنی که وقتی نگاهش می‌کند نمی‌تواند به یقین بگوید شانزده‌ساله است یا سی‌ساله، زنی که مردها چاره‌ای ندارند جز این که به دام عشقش گرفتار شوند، اما او خود دل‌بسته‌ی کسی نمی‌شود. مهمانی‌های پرشوروحالی در آپارتمانش برگزار می‌کند، شغلی ندارد و از راه معاشرت با مردان ثروتمند امرار معاش می‌کند. آقایانی که او را به کلوپ و رستوران می‌برند و پول و هدایای گران‌قیمتی به او می‌دهند. اما هالی فقط یک دختر سرخوش نیست. به تدریج دوستی صمیمانه‌ای میان هالی و راوی شکل می‌گیرد. هالی همیشه بی‌قرار است و یک‌جا بند نمی‌شود. در آپارتمانش اسباب‌واثاثی ندارد و وسایلش را از کارتن بیرون نمی‌آورد. گربه‌ای دارد اما حاضر نیست روی گربه اسم بگذارد.
هالی به‌طور مرتب برای ملاقات با مردی به نام سالی تومیتو به زندان سینگ‌سینگ می‌رود. وکیل تومیتو در ازای این دیدارها و رساندن پیغام‌های تومیتو به بیرون زندان و برعکس، به هالی پول می‌دهد. هالی هیچ خیال بدی در این باره نمی‌کند. از نظر او آقای تومیتو پیرمردی مهربان و بی‌کس است و نیاز به هم‌دم و مصاحب دارد. راوی به او هش‌دار می‌دهد که ممکن است این ملاقات‌ها از نظر قانونی اسباب دردسر شود اما گوش هالی به این حرف‌ها بده‌کار نیست.
راوی چیزی از گذشته‌ی هالی نمی‌داند هالی هم از حرف زدن درباره‌ی گذشته‌اش گریزان است و فقط از برادری یاد می‌کند به نام فرِد که در ارتش است. روزی راوی با مردی جاافتاده مواجه می‌شود و درمی‌یابد که این مرد شوهر هالی است. معلوم می‌شود هالی در چهارده‌ساله‌گی با این مرد (دکتر گولایتلی) ازدواج کرده است. هالی با ملایمت او را دست‌به‌سر می‌کند.
مدت زیادی نمی‌گذرد که تلگرامی از دکتر گولایتلی به دست هالی می‌رسد و خبر مرگ برادرش، فرد، را به او می‌دهد. فرد در جنگ کشته شده است. هالی از این خبر برآشفته می‌شود و هر چه را به دستش می‌رسد پرت می‌کند و می‌شکند. ناچار می‌شوند دکتری را خبر کنند تا به هالی آرام‌بخش تزریق کند. بعد از این غائله، هالی انگار آرام می‌شود. در خانه می‌ماند، آشپزی می‌کند. دیگر آن زنده‌گی باری‌به‌هرجهت را ندارد. به راوی خبر می‌دهد که خیال دارد ازدواج کند. داماد مردی برزیلیست به نام خوزه که چندی‌ست با هالی رفت‌وآمد دارد. در همین اثنا، پلیس سراغ هالی می‌آید و او را به اتهام دست داشتن در قاچاق بین‌المللی مواد مخدر دست‌گیر می‌کند. معلوم می‌شود تومیتو از زندان طرح نقشه‌ی قاچاق را ریخته است و هالی در این میان نقش خبررسان را بین مغز متفکر و تیم اجرایی ایفا کرده است. خوزه که دستی هم در سیاست دارد، نمی‌تواند آب‌روی سیاسی خود را به خاطر ارتباط داشتن با زنی بدسابقه به خطر بیندازد و در نامه‌ای به هالی خود را بزدل خطاب می‌کند و هالی را ترک می‌کند. هالی به راوی می‌گوید طاقت ندارد در جایی زنده‌گی کند که مردم درباره‌اش خیال‌های بد می‌کنند، به علاوه یک بلیط مجانی به ریو در برزیل دارد. راوی به هالی کمک می‌کند تا از کشور فرار کند. مدتی بعد کارت‌پستالی از طرف هالی به دست راوی می‌رسد. هالی قبل از رفتن گربه‌اش را در خیابان رها می‌کند و البته فورا پشیمان می‌شود ولی گربه را پیدا نمی‌کند. راوی به هالی قول می‌دهد گربه را پیدا کند و خانه‌ای دائمی برایش دست و پا کند، و بعد از جست‌وجو گربه را در خانه‌ای می‌بیند.

هالی بهش توصیه کرد: «هیچ‌وقت عاشق یک موجود وحشی نشو، آقای بل. اشتباه دکتر همین بود. همیشه با خودش موجودات وحشی به خانه می‌آورد. یک شاهین با بال آسیب‌دیده. یک بار یک گربه‌ی دُم‌کوتاه گنده آورده بود که پایش شکسته بود. اما شما نمی‌توانید به یک موجود وحشی دل ببندید. هرچه بیش‌تر دل ببندید، آن موجود قوی‌تر می‌شود. خلاصه آن‌قدر قوی می‌شود که به جنگل فرار می‌کند. یا می‌پرد روی شاخه‌ی درخت. بعد درختی بلندتر. بعد هم آسمان. آخر و عاقبتت این خواهد بود، آقای بل. اگر به خودت اجازه بدهی عاشق یک موجود وحشی بشوی، سرنوشتت این است که به آسمان چشم بدوزی.»
هالی مارتینی‌اش را بلند کرد و گفت: «به سلامتی دکتر.» و لیوانش را به لیوان من زد. «به سلامتی تو، دکتر عزیزم، باور کن خیره‌شدن به آسمان بهتر از زندگی‌کردن در آن است. فضایی خالی، فضایی مبهم، کشوری که فقط در آن رعد و برق می‌زند و اشیا ناپدید می‌شوند.»

#صبحانه_در_تیفانی، #ترومن_کاپوتی، مترجم #بهمن_دارالشفایی، نشر #نشر_ماهی، صص ۹۵ و ۹۶

#دفتر_بزرگ، #آگوتا_کریستوف، ترجمه‌ی #اصغر_نوری، نشر #مروارید

داستان روانی است و البته پر از اتفاقات تلخ. تلخی‌های جنگ در داستان روايت شده است، بعضی قسمت‌های داستان خیلی ساده و سطحی بود و بخش‌های عمیقی هم داشت. امتیاز: ۳ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

داستان دفتر بزرگ را دو پسربچه با هم روایت می‌کنند، این دو پسربچه را مادرشان که مدت‌هاست با مادرش قطع رابطه کرده نزد مادرش می‌آورد و به این دلیل که در شرایط جنگی امکان نگه‌داری از بچه‌ها را در شهر بزرگ ندارد آن‌ها را به او می‌سپارد. دو پسربچه در شرایط سخت جنگ برای مقاوم بودن تمرین می‌کنند. این دو پسربچه به روستایی لب مرز سفر کرده‌اند که مردم آن‌جا مادربزرگ‌شان را جادوگر می‌نامند. آن‌ها در شهر از حمام، آرایش‌گاه و رخت‌خواب تمیز برخوردار بوده‌اند درحالی‌که در شرایط جدید هم‌راه زنی کثیف باید زنده‌گی کنند که همیشه لباس‌هایی به رنگ خاکستری می‌پوشد و بوی نامطبوع می‌دهد. شرایط دشوار و پیچیده‌ی زنده‌گی این دو پسر بچه که باید به دور از مادر و پدرشان زنده‌گی کنند بازتابی از تاثیر جنگ است که باعث می‌شود حتی کودکان هم دارای روح و جسمی پولادین، عاری از هرگونه نشاط، محبت و عشق شوند. مادر پسرها که بعد از ناپدید شدن پدر بچه‌ها با افسری ازدواج کرده و از او نوزادی دارد به دنبال بچه‌ها می‌آید ولی آن‌ها با او نمی‌روند و در این گیرودار مادر و نوزاد در آغوشش با خمپاره‌ای کشته می‌شوند. بعد از مدتی پدر بچه‌ها که اسیر بوده دنبال بچه‌ها می‌آید و وقتی متوجه می‌شود که هم‌سرش از مرد دیگری بچه‌دار شده و کشته شده برای مدتی می‌رود و وقتی بازمی‌گردد قصد فرار از کشور دارد و از بچه‌ها کمک می‌خواهد ولی بچه‌ها به صورتی او را پیش‌مرگ خود می‌کنند که یکیشان به آن‌‌سوی مرز فرار کند و برای اولین بار از هم جدا می‌شوند و یکی این‌سوی مرز می‌ماند و یکی می‌رود.

مردی می‌گوید:
-تو خفه شو! زن‌ها تو جنگ هیچی ندیده‌اند.
زن می‌گوید:
-هیچی ندیده‌اند؟ الاغ! ما کلی کار و دلواپسی داریم: باید به بچه‌ها غذا بدهیم، از زخمی‌ها مراقبت کنیم. شما، جنگ که تمام می‌شود، همه‌تان یکهو قهرمان می‌شوید. مرده: قهرمان. زنده‌مانده: قهرمان. معلول: قهرمان. واسه همین است که شما مردها جنگ را اختراع کرده‌اید. این جنگ شماست. همین را می‌خواستید، خب انجامش بدهید، قهرمان‌های خرفت!

#دفتر_بزرگ، #آگوتا_کریستوف، ترجمه‌ی #اصغر_نوری، نشر #مروارید، ص ۱۰۲

#پیاده، #بلقیس_سلیمانی، #نشر_چشمه

انتظار خیلی بیش‌تری از بلقیس سلیمانی داشتم؛ داستان نسبتا خوب شروع شد ولی هر چه به آخر نزدیک‌تر شد شوقم برای خواندن کتاب کم‌تر شد. زبان کتاب در چند جا به زبانی سطح پایین و گاهی غلط تبدیل می‌شد، مثلا به نظرم استفاده از اصطلاح به اشتباه تغییرشکل‌یافته‌ی "گول مالیدن سر کسی" در متن کتاب خیلی عجیب بود. در کتاب همه‌ی مردها مشکل دارند. امتیاز: ۲ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

داستان در سال‌های جنگ میان ایران و عراق می‌گذرد، انیس یک زن گورانی است (همان ولایت همیشه‌گی داستان‌های سلیمانی) که با کرامت مردی با گذشته‌ای مبهم ازدواج کرده و به تهران آمده است. کرامت در تهران دانش‌گاه می‌رود اما رفتار و کردارش عجیب است؛ بددل است و اجازه‌ی خروج از خانه به انیس نمی‌دهد. روزی کرامت مردی به اسم هوشنگ را به خانه می‌آورد و می‌گوید قرار است مدتی مهمان آن‌ها باشد اما ماندن هوشنگ طولانی می‌شود و با رفتاری که کرامت دارد عرصه بر انیس تنگ می‌شود چون روزها که کرامت به دانش‌گاه می‌رود، انیس را در یکی از اتاق‌های خانه زندانی می‌کند. انیس کم‌کم حس می‌کند حضور هوشنگ در خانه‌ی آن‌ها مشکوک به نظر می‌رسد. «غلط نکنم یه کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه‌ی این آقاهوشنگ هست. از روزی که اومده از در بیرون نرفته. دم‌به‌دقیقه هم مثل زن‌ها با هم پچ‌پچ می‌کنن. اخلاق کرامتم که پاک گه‌مرغی شده. خودِ بدبختش هم سردرگمه. یا داره کتاب می‌خونه، یا رادیو گوش می‌کنه، یا زل زده به دیوار. این قصه سر دراز داره. خدا رحم کنه...» بالاخره اتفاقی که نباید بیفتد می‌افتد، کرامت دست‌گیر می‌شود و انیس با بچه‌ای درون شکم تنها می‌ماند و گرفتار مسایل و مشکلات زیاد و قربانی مناسبات سیاسی و اجتماعی زمان خود می‌شود. کرامت به انیس تهمت می‌زند که بچه‌اش از هوشنگ است، انیس که به گوران رفته بوده به خاطر این تهمت در گوران هم امنیت ندارد و به تهران برمی‌گردد. بعد از کلی مشکلات هوشنگ که او هم زندان بوده و تازه آزاد شده از انیس خواست‌گاری می‌کند و با هم ازدواج می‌کنند و علاوه بر کامران که بچه‌‌ی کرامت بوده صاحب پسری به نام روزبه می‌شوند. اتفاقات داستان و بدبختی‌ها و مشکلات انیس ادامه دارد تا آن‌جا که برادر کوچک‌تر انیس، اسفندیار، که انیس حکم مادر برایش داشته و همیشه انیس به یادش بود و از او به خوبی یاد می‌کرد و آرزو داشته که بعد از هوشنگ او به تهران بیاید و به دانش‌گاه برود و با انیس زنده‌گی کند به خاطر حرف‌هایی که پشت‌سر انیس شنیده به در خانه‌ی انیس می‌آید و با چاقو او را می‌کشد.

#حفره، #محمد_رضایی‌راد، #نشر_چشمه

داستان ساده شروع شد ولی هرچه پیش رفت پیچیده‌تر و جذاب‌تر شد و بیش‌تر به توانایی نویسنده پی‌ بردم. مکالمه‌های بین شخصیت‌ها خیلی پخته، خوب و روان است. فرم روایت داستان که دو داستان را به شکل موازی پیش می‌برد و در نهایت به شکل غیرمنتظره‌ای این دو داستان به هم گره می‌خورند نیز به نظرم هنرمندانه و خوب از کار درآمده بود. داستان‌ها و داستان‌نویسان ایرانی به نظر من به طور جدی در ادبیات جهان جای‌گاه ویژه‌ای دارند که به آن نرسیده‌اند.
و جنگ با زنده‌گی ما چه‌ها که نکرد! قطعا سرنوشت همه‌ی ما را تغییر داد و زنده‌گی خیلی از ما را سخت‌تر و تلخ‌تر کرد. ما آن‌قدر کوچک بودیم که هنوز توان مقابله‌ی روانی و جسمی با جنگ را نداشتیم و ناجوان‌مردانه به راستی به تنهایی با جنگ روبه‌رو شدیم، نه خانه‌واده، نه دوستان، نه معلم‌ها، نه دولت و نه هیچ‌کس دیگری در این دنیا به ما فکر نمی‌کرد، هیچ‌کس به ما کمک نکرد که با این مصیبت راحت‌تر کنار بیاییم. همه‌ی هم‌وغم همه یا جنگ بود و سرباز و سلاح، یا نان و گوشت و .... ما کجای این نامعادله بودیم!!!! ما گناهی نداشتیم جز این که می‌خواستیم زنده‌گی کنیم، فقط زنده‌گی. ما تقصیری نداشتیم که بده‌کار همه باشیم؛ معلم و مدرسه و مردم کوچه‌وخیابان همه انگار ما را مقصر می‌دانستند و بی‌گناهانی که ما بودیم و بی‌زبان‌هایی که ما بودیم زبان همه را بر سرمان بلند کرده بود....
امتیاز: ۸ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

شخصیت اصلی و نقطه‌ی ثقل داستان در کتاب حفره، یک پسرکِ ایرانیِ عرب‌نژاد است. او که هنوز به سن عقل‌و‌تمیز نرسیده و از نیک‌وبد زنده‌گی چندان چیزی نمی‌داند، به ناگهان با واقعیتی هول‌ناک به نام جنگ مواجه می‌گردد. واقعیتی بس تیره‌وتار که جان او و عزیزانش را به طور جدی تهدید می‌کند.
پسرک برای فرار از چنگ سربازان متجاوزی که به خاک سرزمین او یورش آورده‌اند، حفره‌ای در زیر زمین ایجاد می‌کند و ترسان و لرزان در دلِ آن پناه می‌گیرد. اما آیا پناه‌گاه او برای مدتی طولانی از نظرها محفوظ باقی خواهد ماند؟
در همین حین که داستانِ پسرک و حفره‌ی کوچکش روایت می‌شود، ماجرای موش‌وگربه‌بازیِ قاتلی زبده و کارآگاهی خبره نیز نقل می‌شود. ماجرایی که در نهایت به طرزی شگفت‌انگیز به داستان پسرک پیوند می‌خورد.
کارآگاه قصه همان سربازی است که پسرک را در حفره پیدا می‌کند و پسرک هم همان قاتل داستان.

#بخش_دی، #فریدا_مک‌فادن، مترجم: #صبا_ایمانی، #نشر_نون

ژانر کتاب روان‌شناختی-معمایی است و نویسنده خوب تونسته از پس کار بربیاد. گیرایی و جاذبه‌ی داستان هم خوب است. داستان زمان حال و چندین سال پیش را به شکل موازی روایت می‌کند. امتیاز: ۶ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))


داستان کتاب به زنده‌گی یک دانشجوی پزشکی به نام ایمی می‌پردازد که در یک بیمارستان دوره‌ی کارورزی خود را می‌گذراند. ایمی، از زمان ورود به این بیمارستان، به دلایلی شخصی که ما در آغاز داستان از آن‌ها اطلاعی نداریم، از بخش دی، که بیماران مبتلا به اختلال‌های روانی شدید در آن بستری هستند، دوری کرده است. اما زمانی که شیفت شبانه‌ی بخش دی به او سپرده می‌شود، ایمی راهی جز این ندارد که یک‌شب را در این بخش بیمارستان، پشت درهای بسته بگذارند. ایمی در بخش دی دوست دوران مدرسه‌اش جید را می‌بیند، جید اختلال دوقطبی دارد و در دوران مدرسه دانش‌آموزی دردسرساز بوده تا حدی که قصد کشتن معلمش را داشته و قصد داشته ایمی را هم با خود هم‌راه کند ولی ایمی به دیگران اطلاع می‌دهد و جید پس از آن ماجرا ارتباطش را با ایمی قطع می‌کند. از طرفی ایمی مدتی پیش با پسری به نام کمرون دوست بوده که رابطه‌شان قطع شده بوده ولی کمرون هم در این شب در کنار ایمی به بخش می‌آید تا بل‌که بتواند دوباره وارد ارتباط با ایمی شود. جید می‌خواهد آتش‌سوزی عمدی ایجاد کند و هویت خودش و دوست‌پسرش را به این شکل با یک مرگ ساخته‌گی از بین ببرد و وقتی متوجه می‌شود که ایمی هم قرار است به بخش بیاید برنامه را جابه‌جا می‌کند تا در همان شبی که ایمی در بخش حضور دارد این اتفاق بیفتد. جید و دوست‌پسرش که خودش را جای پزشک بخش جازده است بعد از قتل دو سه نفر از جمله کمرون (دوست‌پسر قبلی ایمی) قصد آتش زدن بخش را دارند که در آخرین لحظه‌ها یکی از بیماران بخش جلوی جید را می‌گیرد و او نمی‌تواند خسارت بیش‌تری به بار بیاورد. ایمی بعد از آن شب عجیب و غریب با ویل که یک گزارش‌گر روزنامه است و خودش را در بخش دی جای بیمار روانی جا زده بود تا بتواند گزارشی از این بخش تهیه کند ازدواج می‌کند. ویل قصد دارد کتابی با موضوع بخش دی بنویسد.

زیر آن ملافه کمرون است. باید از درشتی جسد حدس می‌زدم... بازیکن سابق فوتبال بود. یک دستم را روی دهانم می‌گذارم و چشمانم خیس اشک می‌شوند. آخرین باری که با هم صحبت کردیم رفتار خیلی بدی با او داشتم. سعی داشت به من پیشنهاد صلح و آشتی بدهد و من ردش کردم. در دفاع از خودم باید بگویم، نمی‌دانستم آخرین باری است که با هم حرف می‌زنیم.

#بخش_دی، #فریدا_مک‌فادن، مترجم: #صبا_ایمانی، #نشر_نون، صص ۲۵۰ و ۲۵۱

#بلید_رانر #آیا_آندروئیدها_خوابِ_گوسفندهای_الکتریکی_را_می‌بینند؟، #فیلیپ_کی._دیک، مترجم: #شهریار_وقفی‌پور، #نشر_نیماژ

در ژانر تخیلی تا به حال کتابی نخوانده‌ام که بپسندم، این کتاب را هم نپسندیدم. جمعا و از ۲۲ فصل کتاب حدود ۵ فصل را شاید بشه گفت خوب بود. روحیات ریک دیکارد، علاقه به حیوانات و نگه‌داری آن‌ها، طعنه‌ی به دین و خدا با مرسر و مرسریسم از نکات جالب توجه کتاب است. امتیاز: ۱ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

دیکارد، جایزه‌بگیری است که برای پلیس شهر سانفرانسیسکو کار می‌کند. وظیفه او یافتن و کشتن آندروئیدها (آدم‌مصنوعی‌ها) است که به صورت غیرقانونی وارد زمین شده‌اند.
با اتمام جنگ جهانی آخر که حیات وحش زمین را تا مرز نابودی کشاند راهی جز مهاجرت به دیگر سیارات برای بشر باقی نماند. در این هنگام بود که تولید آندروئیدها نیز به شدت رونق پیدا کرد. هر انسانی برای تحمل سختی‌ها یک آندروئید می‌خرید. آندروئیدها که حالتی برده‌مانند دارند روزبه‌روز پیش‌رفته‌تر و باهوش‌تر می‌شوند و برخی از آن‌ها برای رسیدن به زنده‌گی به‌تر و آزادی، اربابان خود را کشته و به زمین فرار می‌کنند. شناسایی آن‌ها از انسان‌ها و کشتنشان وظیفه‌ی جایزه‌بگیرها است. جدیدترین نوع آندروئیدها را تنها با کمک آزمونی خاص (که به بررسی میزان حس هم‌دردی در فرد مورد آزمایش می‌پردازد) می‌توان شناخت. خط اصلی داستان به حوادثی که در حین کشتن چند آندروئید برای دیکارد پیش می‌آید می‌پردازد.
از جمله مشخصه‌های جامعه‌‌ی داستان می‌توان به دست‌گاه تنظیم حالات اشاره کرد. دست‌گاهی که با دادن کدهای خاص به آن روحیه‌ی انسان را تنظیم می‌کند. به عنوان مثال از کدی برای اشتیاق به تماشای تله‌ویزیون فارغ از این‌که چه برنامه‌ای در حال پخش است! می‌توان نام برد.
در این کتاب حیوانات نقشی مهم در جامعه‌ی تنها مانده‌ی زمینی دارند. هر انسانی خود را موظف به نگه‌داری از حیوانی از بین معدود حیوانات باقی‌مانده می‌داند. و در صورتی که پول یا امکان خرید حیوانی واقعی را نداشته باشد، نمونه‌ی مصنوعی آن را که تفاوتی با نسخه‌ی اصلی ندارد نگه می‌دارد.
از مشخصه‌های مهم این جامعه اعتقاد به مکتبی به نام مرسریسم است. مکتبی فلسفی-مذهبی که حس هم‌دلی انسان‌ها را تقویت کرده و حس تنهایی عمیق را از آن‌ها دور می‌کند. اساس این مکتب بر پایه‌ی داستان وجود مردی به نام مرسر است که در زمان قبل از جنگ می‌زیسته است. هر انسانی با در دست گرفتن دسته‌های دست‌گاهی معروف به هم‌دلی به ارتباط با مرسر می‌‌پردازد.

کاش می‌توانستم همان کاری را با تو کنم که تو با من کردی. اما امکانش نیست چون شماها به چیزی اهمیت نمی‌دهید.

#بلید_رانر #آیا_آندروئیدها_خوابِ_گوسفندهای_الکتریکی_را_می‌بینند؟، #فیلیپ_کی._دیک، مترجم: #شهریار_وقفی‌پور، #نشر_نیماژ، ص ۲۲۹

Mors certa, vita incerta
مرگ حق است، زندگی تصادف

#بلید_رانر #آیا_آندروئیدها_خوابِ_گوسفندهای_الکتریکی_را_می‌بینند؟، #فیلیپ_کی._دیک، مترجم: #شهریار_وقفی‌پور، #نشر_نیماژ، ص ۲۳

#بازگشت_ماهی‌های_پرنده، #آتوسا_افشین‌نوید، #آگه

داستان کتاب برای من و هم‌نسلان من جذابه چون با هر اشاره‌‌ی نویسنده هزار خاطره در ذهنمون تداعی می‌شه و قاعدتا هم‌ذات‌پنداری بالایی با راوی سلام خواهیم داشت؛ اما برای من این سوال وجود داره که آیا نسل‌های قبل و بعد از ما هم با کتاب ارتباط برقرار می‌کنند؟ به نظرم نسل‌های قبل و بعد از ما نمی‌تونن با کتاب ارتباط برقرار کنند که بخش زیادیش به توان پایین نویسنده برمی‌گرده. البته اواخر کتاب قلم نویسنده کمی پخته‌تر شده بود و مثلا توصیف رفتن یک عزیز به سفر راه دور قوی و خوب از کار دراومده بود. کتاب برای من یادآور دوران سختی بود که کشیده‌ام، دوران ترس، مرگ و .... کاش کودکی به‌تری داشتیم، کاش کسی وسط اون همه ماجرا به ما هم فکر می‌کرد. امتیاز: ۷ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

ترلان شروع دوران نوجوانی خود را با شروع درگیری و جنگ به یاد می‎آورد؛ یادآوری مدرسه و شعارها، خانه و مخفی‌گاه‌ها و شهر افسرده‌ای با آرمان‌هایش. ترلان از روزهای جنگ، ترس، بلاتکلیفی و شادی مخصوص به خودش و روزهای پس از جنگ که امیدهای نصفه‌جان را سرکوب می‌کرد، سخن می‎گوید و به عنوان یک مهاجر، نقشی جز یک تماشاچی مبهوت در برابر این خاطرات ندارد.
خانم مهدوی که در مدرسه با تمام حماقتش ترلان را عذاب می‌دهد، عشق نوجوانانه‌ی ترلان به عتیق افغانی، اختلاف نظر ترلان با پدرش در نوجوانی و جوانی و پشیمان شدن از اختلاف‌ها و تنها گذشتن پدرش در میان‌سالی و برگشت به ایران، اختلاف نظرهای اطرافیان با هم، مشکلات و سختی‌های زمان جنگ، سوالات زیادی که در ذهن نسل میان‌سال ام‌روز در مورد جنگ وجود داره، مهاجرت و برگشت و ... مطالبی هستند که در داستان به‌شون پرداخته شده.

همیشه همه‌چیز درست زمانی تمام می‌شود که تو آمادگی‌اش را نداری. همیشه گیج و گنگ برمی‌گردی خانه. تمام راه به خودت می‌گویی دوست داشتن یعنی این‌که برای خوش‌بختی دیگری از خودت بگذری و تمام راه اشک امانت نمی‌دهد. به خانه که می‌رسی خودت را روی تخت رها می‌کنی و در فاصله‌ی چرت‌هایی که مثل مرگ موقت تو را برای لحظاتی کوتاه از تحمل زجر دوری نجات می‌دهد به یاد می‌آوری هرگز مهم‌ترین حرف‌هایی که باید می‌زدی را نزده‌ای. به‌اندازه‌ی کافی به مسافرت نگفته‌ای چقدر دوستش داشته‌ای. به‌اندازه‌ی کافی برای نگه‌داشتنش نجنگیده‌ای از همه بدتر شک داری او در دنیای تازه‌اش واقعاً خوش‌بخت‌تر باشد.
شوک گسستن بعد از چند روز فرو می‌نشیند. چشمت به جای خالی مسافرت عادت می‌کند. گوشت به دریافت‌نکردن طنین صدایش در حریم تنت خو می‌گیرد. شامه‌ات ناپدیدشدن آرام‌آرام عطر تنش را می‌پذیرد، بی‌آن‌که حفره‌ی خالی در سینه‌ات به فقدان قلبت عادت کرده باشد. روزها می‌گذرد و تو می‌مانی و صلیب رنج فراقی که باید هر روز و هر ساعت بر شانه‌هایت حمل کنی.
این تنها آیینی‌ست که من در تمام زندگی‌ام به آن وفادار بوده‌ام. آیین کندن از آن‌هایی که دوست‌شان داشته‌ام یا دوستم داشته‌اند. آیین راهی‌کردن‌شان به سرزمینی دیگر.

#بازگشت_ماهی‌های_پرنده، #آتوسا_افشین‌نوید، #آگه، ص ۳۶۳

ایمیل الیاس را برای یگانه خواندم و پرسیدم نظرش در مورد بی‌طرفی چیست. یگانه بلافاصله گفت به نظرش هر انقلابی احمقانه است؛ هر انقلابی در هر دوره‌ی تاریخی، در هر سرزمینی، تحت هر شرایطی. برای حرفش دلیل هم داشت. می‌گفت جایی که آزادی انتخاب خدشه‌دار شود یعنی یک پای کار اساساً می‌لنگد و همین‌که در شرایطِ انقلاب، آزادیِ انتخابِ گزینه‌ی بی‌طرفی را نداری یعنی در مسیر حرکتی قهقهرایی افتاده‌ای.

#بازگشت_ماهی‌های_پرنده، #آتوسا_افشین‌نوید، #آگه، ص ۲۲۶

لحظه‌هایی در تاریخ هر کشور هست برگشت‌ناپذیر، که اگرچه گاهی فقط در حاشیه‌ی زندگی توست اما تمام زندگی‌ات را و گاهی زندگی نسل‌های بعدت را تعریف می‌کند. لحظه‌هایی که به هیچ قیمتی نباید آن را از دست داد.

#بازگشت_ماهی‌های_پرنده، #آتوسا_افشین‌نوید، #آگه، ص ۲۰۶

حرام‌زاده‌تر از زندگی، خودش است. درست در لحظاتی که فکر می‌کنی از پس بحرانی برآمده‌ای و خودت را جمع‌وجور کرده‌ای همه‌چیز با تلنگری به‌هم می‌ریزد و زندگی به ریشت می‌خندد.

#بازگشت_ماهی‌های_پرنده، #آتوسا_افشین‌نوید، #آگه، ص ۲۹۳

آدمی در مواجهه با پلیدی‌های بزرگ، حساسیتش را به پلیدی‌های کوچک از دست می‌دهد. این‌گونه است که ذهن گرفتار شر بزرگ کم‌کم به دیدن سبعیت‌های ریز عادت می‌کند، آن‌ها را محصول همان شر بزرگ می‌بیند، به موجودیت‌شان حقانیت می‌بخشد و آن‌هایی که به شرهای کوچک فعلیت می‌بخشند را قربانیان شر بزرگ می‌خواند. حتا برای ازبین‌بردن شر بزرگ دست به دامن همان شیطان‌های کوچک می‌شود بی‌آن‌که بداند برنده‌ی این جدال کسی جز همان بچه‌گرگ‌های قربانی نیستند و به این ترتیب شر بزرگ را با شری بزرگ‌تر و فسادی پابرجاتر جایگزین می‌کند.

#بازگشت_ماهی‌های_پرنده، #آتوسا_افشین‌نوید، #آگه، ص ۱۲۳

همین دیروز

مرغان سپید بودنت

از لابه‌لای ابرهای آسمان

رفتند

و جایت

همچنان خالیست!

#کام_آخر، #هیفاء_بیطار، مترجم #سمیه_آقاجانی، #نشر_لاک_(وابسته_به_انتشارات_امین‌الضرب)، ص ۱۵۴

#کام_آخر، #هیفاء_بیطار، مترجم #سمیه_آقاجانی، #نشر_لاک_(وابسته_به_انتشارات_امین‌الضرب)

به نظرم کتاب در رده‌ی داستان‌های عامه‌پسند خوب قرار دارد. شخصیت‌پردازی‌ها خوب نبود به شکلی که حتی در اواخر کتاب هم به سختی می‌شد شخصیت‌ها را کامل درک کرد و قلم نویسنده اون‌قدر قوی نبود که خواننده بتواند شخصیت‌های کتاب را کاملا بفهمد و با آن‌ها هم‌ذات‌پنداری کند. البته ترجمه هم در حالی که ایراد مشهودی نداشت، عالی نبود، بل‌که چیزی بین متوسط و خوب بود. داستان خیلی سطحی و ساده بود. امتیاز: ۲ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

هیام، به خاطر بچه‌دار نشدن سال‌هاست از هم‌سرش جدا شده و تنها زنده‌گی می‌کند. در یک مهمانی در خانه‌ی خواهرش مردی که چند سالی از او بزرگ‌تر است و زن و دو پسر دارد از او خوشش می‌آید و فردا در کتاب‌فروشیِ هیام هم‌دیگر را می‌بینند و رابطه‌شان شکل می‌گیرد. هیام همیشه نسبت به این که مرد زن و بچه دارد حساسیت نشان می‌دهد و در کل داستان شاهد این فراز و فرودهای احساسی هیام هستیم و در آخر داستان جایی که هیام به فرودگاه رفته تا با مرد به پاریس بروند او برای اولین بار زن و بچه‌های مرد را می‌بیند و بر خلاف تصوری که داشته که مرد زنی چاق دارد می‌بیند که زن مرد خوش‌هیکل و زیباست؛ هم‌آنجا هیام تصمیم قطعی‌اش را می‌گیرد که با مرد به پاریس نرود و رابطه‌اش را با مرد قطع کند.

#بودن_(رمان)، #یرژی_کاشینسکی، ترجمه: #مهسا_ملک‌مرزبان، #نشر_آموت

داستان کتاب در ظاهر ساده بود ولی در لایه‌ی دیگری به اتفاقاتی که در سیاست زیاد می‌افتد اشاره داشت. خیلی با کتاب ارتباط برقرار نکردم. امتیاز: ۴ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

کتاب بودن درباره پیرمردی به نام چنس است. مردی که تنها با یک تلویزیون رفیق بوده است. او در کودکی مادرش را از دست می‌دهد و پدرش را هم نمی‌شناسند. مردی او را به خانه‌اش می‌برد و چنس در باغ او، به باغ‌بانی و مراقبت از گل‌ها و گیاهان مشغول می‌شود. حالا چهل سالی از آن روز گذشته است و صاحب خانه‌ای که چنس در آن باغبانی می‌کرد از دنیا رفته است. چنس به ناچار باید با جامعه روبه‌رو شود و پایش را از خانه‌ای که در گذشته در آن زندگی می‌کرده است، بیرون بگذارد. او با اتفاقات و مردمی عجیب مواجه می‌شود و ناخواسته به خانه یکی از تاجران بزرگ وارد می‌شود و بدون این که نیت فریب داشته باشد با ساده‌گی به مدارج بالایی می‌رسد.

#اگنس، #پتر_اشتام، مترجم: #محمود_حسینی‌زاد، #نشر_افق

تا اواسط رمان هر چند گیرا بود ولی روال معمول و ساده‌ای داشت ولی در نیمه‌ی دوم رمان، روال داستان کمی گره‌‌دارتر و غم‌گین‌تر شد. در کل کتاب نسبتا خوبی بود. ظاهرا در روزگار ما همین که نویسنده‌ (که در روان‌شناسی و ادبیات انگلیسی تحصیل کرده) مثل بعضی نویسنده‌ها اصراری بر نویسنده‌گی محیرالعقول نداشته و روان و ساده نوشته کار ستودنی و بزرگی کرده و باید قدردانش بود. امتیاز: ۷ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

راوی کتاب اگنس، نویسنده‌ایست که داستان خودش و دختری که عاشق او شده است را می‌نویسد. در واقع، شخصیت اصلی داستان او، آن دختر است. مرد نویسنده روزی به کتاب‌خانه می‌رود و در آن‌جا اگنس را می‌بیند. کم‌کم با هم آشنا می‌شوند و شیفته‌ی یک‌دیگر می‌شوند. پس از مدتی، اگنس از او می‌خواهد که رمانی درباره‌اش بنویسد. درباره‌ی هردوی آن‌ها. داستان از روز آشنایی آن‌ها آغاز می‌شود. هرجایی که با هم می‌روند، هر اتفاقی می‌افتد و حتی هر لباسی که می‌پوشند و هرچه می‌خورند، در داستان روایت می‌شود؛ تا وقتی که داستان به زمان حال در رابطه‌ی آن‌ دو می‌رسد؛ جایی که دیگر نویسنده نمی‌داند چه اتفاقی می‌افتد. پس تصمیم می‌گیرد تا از تخیل خودش استفاده کند و بنویسد. هرچه در داستان می‌نویسد، آن دو تصمیم می‌گیرند به همان شکل انجام دهند. زندگی مسیر خودش را در آرامش طی می‌کند و آن‌ها با داستان خودشان پیش می‌روند. هیچ اتفاق قابل توجهی نمی‌افتد. نویسنده یک روز به اگنس می‌گوید که به نظرش زندگیشان خیلی یک‌نواخت شده است؛ اما اگنس روی ادامه دادن داستان پافشاری می‌کند و حتی پیشنهاد می‌دهد که مرد اتفاقات هیجان‌انگیزتری در داستان بنویسد. تا زمانی که اتفاقی غیرمنتظره در زندگی آن‌ها می‌افتد، اگنس باردار می‌شود و نویسنده بچه نمی‌خواهد، این اتفاق نه تنها داستان را، بلکه رابطه‌ی آن دو را نیز تغییر می‌دهد.
بعد از این اتفاق اگنس مدتی نویسنده را ترک می‌کند چون قصد دارد بچه را نگه دارد، بعد از مدتی نویسنده از طریق دوست اگنس اطلاع پیدا می‌کند که حال اگنس که نتوانسته بچه را حفظ کند و اجبارا آن را سقط کرده خوب نیست و به دیدنش می‌رود و رابطه‌ی آن‌ها دوباره به روال قبل بر‌می‌گردد؛ این اتفاقات باعث می‌گردد که زنده‌گی هر دو کاملا متحول شود. این اتفاقات باعث می‌گردند که برای مدتی روند نوشته شدن داستان متوقف شود و بعد از وقایع دوباره از سرگرفته شود. اما از اتفاقاتی که نیفتاده‌اند و هرگز هم امکان‌پذیر نیستند. گویی، او تنها در تخیلاتش غوطه‌ور است و سعی می‌کند تا آن‌ها را به واقعیت تبدیل کند که البته هم موفق می‌شود و هم موفق نمی‌شود.
بالاخره بحرانی که برای آن‌ها ایجاد شده، فروکش می‌کند و هر دو تا حدی، از قسمت اوج ناراحتی و مشکلات عبور می‌کنند؛ اما اگنس دوباره بر ادامه دادن و تمام کردن داستان پافشاری می‌کند. حالا، نویسنده نمی‌تواند پایان مناسبی انتخاب کند چون هم به احساسات و شرایط روحی اگنس اهمیت می‌دهد و هم‌ از هیچ نوع پایان خوش یا آرامی برای داستانش راضی نمی‌شود؛ پس دو نوع پایان برای آن می‌نویسد که یکی را از اگنس پنهان می‌کند.
داستانی که مرد می‌نویسد، به نوعی شخصیت اگنس را هم شکل می‌دهد. او در ابتدا، از داستان ایراد می‌گیرد و خود را متمایز با شخصیت اگنس در داستان نشان می‌دهد؛ اما به مرور به شخصیت داستانی خودش عادت می‌کند. او حتی از آن شخصیت پیروی می‌کند. همه‌ی کارهای او را تکرار می‌کند. اگنس زندگی خود را طبق زندگی اگنسی پیش می‌برد که در داستان حضور دارد. او از شخصیت اصلی خودش فاصله می‌گیرد و در داستان نویسنده زنده‌گی می‌کند. آن دو یک‌دیگر را عاشقانه دوست دارند؛ اما پس از بحرانی که گذرانده‌اند تنها داستان است که آن‌ها را به هم متصل نگاه می‌دارد؛ آغاز و پایان داستان اگنس را اگنس رقم می‌زند؛ شروع آن را اگنس واقعی تعیین می‌کند و پایانش را اگنس درون داستان می‌سازد. از جایی به بعد، نویسنده حس می‌کند که نوشتن داستان و به پایان رساندن آن به خودش و اگنس آسیب می‌زند؛ اما بی‌وقفه می‌نویسد و داستانی غم‌انگیز و دردناک را برای اگنس رقم می‌زند. داستانی که در نهایت تنها یادگار باقی‌مانده از اگنس برای خود اوست. اگنسی که آخر داستان را می‌نویسد و می‌رود.

گفت: "بچه که بودم بهترین دوست‌هام شخصیت‌های کتاب‌هایی بودن که می‌خوندم، در واقع تنها دوست‌هام. بعدها هم. بعد از خوندن سیذارتا یک ساعتی پابرهنه در باغچه خونه ایستادم تا احساس‌هام رو از بین ببرم. تنها حسی که موفق شدم از بین ببرم، حسی بود که در پاهام داشتم. زمین رو برف پوشونده بود."

#اگنس، #پتر_اشتام، مترجم: #محمود_حسینی‌زاد، #نشر_افق، ص ۱۲۲

اگنس گفت: "هر وقت یک کتاب رو تا آخر می‌خونم، غمگین می‌شم. داستان که تموم می‌شه، زندگی آدم هم به آخر می‌رسه. ولی گاهی هم خوشحال می‌شم. وقتی که پایان داستان مثل رها شدن از یک خواب ناراحت‌کننده است، احساس سبکباری و آزادی می‌کنم، انگار تازه به دنیا اومده باشم."

#اگنس، #پتر_اشتام، مترجم: #محمود_حسینی‌زاد، #نشر_افق، ص ۱۲۲

خواندن کتاب را با توجه به حجم زیاد کتاب و از طرفی گیرایی و جذابیت متوسط کتاب توصیه نمی‌کنم مگر این که وقت زیادی داشته باشید و به دنبال پرکردن زمانتان و سرگرم شدن باشید. شخصیت فرمین در کتاب شخصیتیه که دوست دارم در کنارم داشته باشم البته اگر دو اخلاقش را  نداشت، علاقه‌ی شدیدش به زن‌ها و پرحرف بودنش. پدر دانیل هم، پدر خوب و دوست‌داشتنیی است. نویسنده‌ (کارلوس روئیث ثافون) زحمت زیادی برای نوشتن این کتاب کشیده، از جهت حجم کتاب و زحمتی که کاملا مشهوده که برای پیچیده‌گی و گیرایی کتاب کشیده ولی کاش کتاب حرف بیش‌تری برای گفتن داشت. امتیاز: 3 از 10.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

داستان کتاب «سایه باد» در شهر بارسلون اتفاق می‌افتد. پسربچه‌ای ۱۰ ساله با پدرش در یک روز سرد به گورستانی از کتاب‌های فراموش شده در شهر قدیم بارسلون می‌رود. کتابخانه‌ای با دالان‌های تودرتو و عنوان‌های مرموز و از یاد رفته. پسر اجازه دارد که یک کتاب را انتخاب کند و بردارد. او از میان قفسه‌های خاک‌آلود کتاب‌خانه، کتاب سایه‌ی باد نوشته خولین کاراکس را برمی دارد. پسر بزرگ می‌شود و درگیر ماجراهایی عجیب و گاهی وحشت‌انگیز می‌شود. ماجرای اصلی این است که در حالی که همه فکر می‌کنند خولین کاراکس مرده در اواخر کتاب مشخص می‌شود که او زنده است و به شخصیت اصلی کتاب یعنی دانیل به چشم پسر خودش نگاه می‌کند.