به نام خدا

#برادران_کارامازوف_(جلد_اول)، #فئودور_داستایفسکی، ترجمه #صالح_حسینی، #انتشارات_ناهید

داستان کتاب خیلی کند پیش می‌رود، بعضی جاها مثل خطابه‌های پدر زوسیما خوب بود ولی در همه‌ی کتاب کندی پیش‌رفت داستان برای من اذیت‌کننده بود. داستایفسکی قلمی خلاق و جذاب داره ولی مورد پسند من نیست. معمولا از برادران کارامازوف به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخ ادبیات جهان نام می‌برند. داستایفسکی در جاهایی از کتاب گریزی به الهیات و اخلاقیات می‌زند که این بخش‌ها خوب و گیرا هستند ولی به روند روایت و روانی و گیرایی داستان لطمه می‌زنند. یکی از مباحث کتاب بحث وجود و یا عدم وجود خداست و این که اگر خدا وجود نداشته باشد آیا انسان مجاز به انجام هر کاری است یا خیر. این کتاب توسط افراد مختلف تمجید شده است. امتياز: ۳ از ۱۰.

(خطر لو رفتن داستان (اسپویل))

کتاب برادران کارامازوف ماجرای پدر متمول، بدسرشت و بی‌بندوباری است که دو بار ازدواج کرده است و از ازدواج اولش، یک پسر به نام دیمیتری و از ازدواج دومش، دو پسر به نام‌های ایوان و آلکسی دارد. پسر دیگری که اسمردیاکوف نام دارد نیز گمان می‌رود که فرزند نامشروع این پدر هوس‌ران باشد. هر چهار پسر از پدرشان نفرت دارند.فئودور داستایفسکی در این رمان فلسفی افرادی را به تصویر می‌کشد که هر یک خصوصیاتی ویژه دارند: دیمیتری فردی تندخو و عصبی است و بیش از دیگران با پدر درگیری دارد. ایوان پسری آرام و روشن‌فکری شکاک است. آلکسی فردی باایمان و مهربان است. و اسمردیاکوف مبتلا به بیماری صرع و مردی هوس‌ران است. این چهار نفر که هر یک شخصیت متفاوتی دارند همگی برای کشتن پدرشان انگیزه‌هایی مخصوص‌به‌خود دارند.

آقایان، به نعمتهای خدا در پیرامونتان بنگرید، آسمان صاف، هوای ناب، علف لطیف، پرندگان؛ طبیعت زیبا و بی‌گناه است و ما، تنها ما، بی‌خدا و احمقیم و نمی‌فهمیم که زندگی بهشت است، چون تنها باید این را بفهمیم، و آن‌وقت است که زندگی در تمامی زیبایی خود بهشت خواهد شد، یکدیگر را در آغوش گرفته و خواهیم گریست.

#برادران_کارامازوف_(جلد_اول)، #فئودور_داستایفسکی، ترجمه #صالح_حسینی، #انتشارات_ناهید، ص ۴۱۹

"اگر خدا وجود نمی‌داشت، اختراعش می‌کردند." از یکی از رسالات ولتر.

#برادران_کارامازوف_(جلد_اول)، #فئودور_داستایفسکی، ترجمه #صالح_حسینی، #انتشارات_ناهید، ص ۳۲۹

مدت‌هاست که از آن باخبرم. برای اطلاع به مسکو تلگراف زدم، و خیلی وقت پیش شنیدم که پول نرسیده است. پول را نفرستاده بود، اما چیزی نگفتم. هفته پیش باخبر شدم که هنوز به پول نیاز دارد. تنها هدف من در تمام این قضیه این بود که او بداند پیش چه کسی بازگردد و دوست واقعی‌اش کیست. نه، او متوجه نخواهد شد که واقعی‌ترین دوستش منم. نخواهدم شناخت، و تنها به چشم یک زن به من نگاه خواهد کرد. تمامی هفته را در عذاب بوده‌ام و سعی کرده‌ام بیندیشم که چگونه او را به هنگام روبرو شدن با من از خجلت‌زدگی به خاطر خرج آن سه هزار روبل بازدارم. از خودش خجالت می‌کشد، بکشد، از خبردار شدن اشخاص دیگر خجالت می‌کشد، بکشد، اما نه از خبردار شدن من. می‌تواند همه چیز را بی‌هیچ خجالت به خدا بگوید. چرا او متوجه نیست که من حاضرم به خاطر او متحمل خیلی چیزها بشوم؟ چرا، چرا مرا نمی‌شناسد؟ چطور جرئت می‌کند پس از این همه پیشامد بی‌خبرم بگذارد؟ من می‌خواهم برای همیشه نجاتش بدهم. بگذار فراموش کند که نامزدش هستم. او را باش که می‌ترسد به لحاظ من بی‌آبرو شده باشد. چرا از فاش‌گویی به تو، آلکسی فيودوروویچ، نمی‌ترسید؟ چطور است که چنین استحقاقی را من ندارم؟آخرین کلمات را با اشک به زبان آورد. اشک از چشمانش بیرون می‌زد.

#برادران_کارامازوف_(جلد_اول)، #فئودور_داستایفسکی، ترجمه #صالح_حسینی، #انتشارات_ناهید، ص ۲۱۰

رمان "آبلوموف" رمانیست که خیلی کند پیش می رود؛ این سبک "ایوان گنچاروف" است که خیلی آرام خواننده را با زوایای مختلف شخصیت های داستان آشنا می کند به طوری که در فصل های بعد رفتارهای شخصیت های داستان عجیب به نظر نرسد و عکس العمل های شخصیت ها برای خواننده کاملا طبیعی و باور پذیر باشد.

(خطر لو رفتن داستان)

"ایلیا ایلیچ (آبلوموف)" در قسمت اول داستان بر روی کاناپه خوابیده و فقط گاهی تصمیم می گیرد که کاری بکند؛ در قسمت دوم او عاشق "الگا" می شود؛ در قسمت سوم او عاشق زن بیوه ی صاحب خانه اش می شود و الگا با دوست "ایلیا ایلیچ"، "شتولتس" ازدواج می کند و در قسمت چهارم شاهد مرگ "آبلوموف" هستیم.

کاش همه ی ما یک "شتولتس" در زندگیمان داشتیم. رفیقی انقدر خوب و هم دل و باهوش.

 

عکس مربوط به ملاقات تاریخی ژان پل سارتر و چگواراست .

نقل شده وقتی “چه گوآرا” سیگار “سارتر” رو روشن می کنه، “سارتر” میگه:” انسان مثل سیگار میمونه، از لحظه ای که روشن میشه از همون لحظه رو به نابودی میره””ژان پل سارتر” فیلسوف، اگزیستانسیالیست، رمان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس و منتقد فرانسوی بود.او به آزادی بنیادی انسان اعتقاد داشت و باور داشت که «انسان محکوم به آزادی است. »پس از کشته شدن “چه گوآرا” ، “سارتر” درباره او اینگونه اظهار نظر نمود:”چه گوارا کاملترین انسان عصر ما بود.”

۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۳امید حسینی

 

ایوان گنچاروف

ترجمه‌ی سروش حبیبی

انتشارات فرهنگ معاصر

  چاپ سوم 1390

916 صفحه

 24000 تومان

 

آبلوموف ، نوشته ی ایوان الکساندروویچ گنچارف در سال 1853 نوید دهنده ی نگاهی متفاوت با ادبیات عصر خویش است . این تفاوت را می شود در شروع رمان جست و جو کرد . در رمان های

ایوان آلکساندروویچ گنچاروف

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 

آبلوموف نمادی از کسانی است که در طبقه اشراف روسیه قرن نوزدهم تعدادشان اندک نبود، داشتن املاک و رعایا باعث می‌شد این طبقه بی‌نیاز از تلاش و فعالیت، از زندگی راحت و بی‌دغدغه‌ای برخوردار

ابلوموف، شاه تنبل ها

 

ابلوموف – نام رمانی است نوشته ایوان گنچاروف نویسنده روس به سال ۱۸۵۹ میلادی. انتشارات گالیمار در سال ۱۹۸۰ این رمان را در فرانسه به چاپ رساند

مقدمه ابلوموف

ابلوموف – نام رمانی است نوشته ایوان گنچاروف نویسنده روس به سال ۱۸۵۹ میلادی. انتشارات گالیمار در سال ۱۹۸۰ این رمان را در فرانسه به چاپ رساند. نیکیتا میخایلکوف- کارگردان روس- در ۱۹۷۹ بر اساس این رمان فیلمی یا عنوان چند روز از زندگی ابلوموف ساخته است. نمایش‌نامه‌ی آبلوموف از مارسل کوولیه- هم از رمان مزبور اقتباسی شده‌است.

معرفی نویسنده ابلوموف

ایوان الکساندروویچ گنچارف ۱۸ ژوین ۱۸۱۲ در سیبری به دنیا آمد. والدینش از طبقه تجار بودند و کودکی نویسنده در خانه سنگی بزرگ گانچارف‌ها واقع در مرکز شهر با ساختمان‌های بی‌شمار سپری شد. گانچارف به یاد دوران کودکی و خانه پدریش- اتوبیوگرافی -در میهن- را نوشت. او هفت سال داشت که پدرش را از دست داد و پدرخوانده‌اش نیکلای نیکلایویچ ترگوبف نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت

خرس تنبل روس

آبلوموف از رمان هایی است که از زاویه های متفاوتی می توان به تحلیل یا نقد آن پرداخت.؛این که چه چایگاهی در ادبیات روس داشته و  یا دارد و چه اسلافی را پدید آورده تا بررسی شخصیت های رمان و ویژگی خاص خود آبلوموف که در رمان های قرن نوزده منحصر به فرد است.شخصیتی که همیشه می خواهد در رختخواب یا کاناپه اش دراز بکشد و مستخدمین و دوستانش کارهایش را انجام دهند،شخصیتی که برخلاف هم سلف هایش در رمان به هیچ چیز نمی اندیشد و هیچ چیز برایش مسئله نمی شود اتفاقی که باعث بیرون آمدن او  از این وضعیت می شود.آبلومف با تمام ضرر و زیانی که بابت این وضعیت و نوع زندگیش به او تحمیل می شود سر می کند ولی از لاک خود بیرون نمی آید.حتی تلاش دوستان و زنان زیبا رو نیز برای شکستن این لاک کارساز نیست و در پایان زیر خاک کنار گلدانی قرار می گیرد تا اطرافیانش تنها از او یاد کنند.

داستان رمان سرراست و ساده است یعنی قصه معمولی و خطی است که صحنهء وسیعی را در بر نمی گیرد و موقعیت آدم ها محدود و معدود است از این نظر گنجاروف نسبت به همدوره ای هایش چون تورگینیف،داستایوسکی و به خصوص تولستوی ضعیف عمل می کند.آبلوموف در بخش اول رمان در

آبلوموف یکی دیگر از رمان‌های پرطرفدار روسی می‌باشد که توسط سروش حبیبی به زبان فارسی ترجمه شده است.

آبلومویسم در واقع یک واژه جهت بیان کردن ویژگی‌های شخصیت فرد بی اراده و ضعیف‌النفس می‌باشد.

 

 

این رمان شاید تمثیلی از وضعیت روسیه در دوران پیش از انقلاب اکتبر باشد یا کمدیِ روشنفکرانه‌ای از وضعیت آدمی.

• توسط سمیه کردنیا

 

http://www.hamneshinbahar.net/mp3files/Hame_ma_Oblomov_hastim.mp3 

 

---

 

 

آبلوموف
ایوان گنچاروف
آبلوموفیسم
دابرو لیوبوف

موضوع کتاب زندگانی شخصی به نام آبلوموف،آقازاده و از یک خانواده مشهور و مرفه در روستای ابلوموکا در حوالی پترزبورگ روسیه است.
آبلوموف واژه جدیدی در ادبیات کلاسیک روسیه است که به معنای بی ارادگی و سستی و نداشتن انگیزه برای هرگونه فعالیت و حتی ادامه زندگی است.
ابلوموف که در یک خانواده اشرافی به دنیا آمده و از همان کودکی زیر نظر دایه و لله و خدمتکار از هرگونه فعالیت و حتی کوچکترین کار و مسئولیتی دور بوده و تمامی کارهایش را اعم از پوشیدن لباس و خوردن غذا و ... خود انجام نمیداده به طرز اسف باری به تنبلی و سستی مفرطی دچار می شود و این حالت رخوت به حدی است که هیچ چیز باعث تغییر و ایجاد انگیزه در او نمی شود و درنهایت او را به کام مرگ می کشاند.

"آبلوموف" اثر ايوان گنچارف نويسنده روس با ترجمه سروش حبيبي به بازار آمد.

 

نقد و بررسی رمان معروف آبلوموف در مهرماه سال جاری دستمایه نشستی علمی در دانشکده زبان و ادبیات پارسی و زبان های خارجی دانشگاه علامه طباطبائی بوده است. در این نشست علمی، خانم دکتر مریم شفقی، عضو هیات علمی گروه زبان روسی این دانشگاه به ایراد سخنرانی پرداختند. خلاصه این سخنرانی در پی می آید.

 

 

آبلوموف اثر برجسته ی ایوان گنچاروف، به ترجمه ی ارزنده ی سروش حبیبی، از معدود رمان های کلاسیکی است که تا کنون دو بار آن را مطالعه کرده ام. این رمان پانصد صفحه ایِ جریان ساز، از جمله آثاریست که مورد بررسی های فراوانی قرار گرفته است و موجب پیدایش "آبلومویسم" در روانشناسی شد. در مطالعات جامعه شناسانه، اغراق در بی تحرکی تن پرورانه آبلوموف،به نوعی نقد طبقه اجتماعی خاص او و سبک زندگی آن طبقه شد. خیلی ها کاراکتر اصلی این رمان را نمادی از کل کشور روسیه در روزگار پیش از انقلاب اکتبر دانسته اند. آبلوموف مردی میانسال و رخوت انگیز است و گنچاروف در به تصویر کشیدن فضای رمان چنان موفق عمل می کند که بسیاری از خوانندگان، پیش از مطالعه ی کامل اثر، ازش دست می کشند. (البته اگر نخواهیم با معیارهای تجاری میزان موفقیت یک اثر را بسنجیم) رمان کرخت کننده است و حالت رخوت انگیز روسی را تداعی می کند. در بخش اول رمان، گنچاروف شخصیت اصلی را در حالتی که نمی تواند از رخت خواب جدا شود و طرح هایش در سطح ذهنی و انتزاعی می ماند، به تصویر می کشد. «لمیدگی برای ایلیا ایلیچ نه حالتی ضروری بود، چنانکه برای بیماران یا کسی که بخواهد بخوابد، نه وضعی اتفاقی چنانکه به هنگام خستگی، و نه کیفیتی لذت بخش چنانکه برای تنبلان، بلکه حالت معمولی او بود.» در بخش اول رمان طنز موقعیت کمرنگی به چشم می خورد که کسلی و سستی آبلوموف را خیلی بهتر به خواننده می نمایاند. در بخش دوم رمان که سخن از عشق

منبع: https://www.goodreads.com

˝روسیه سه انقلاب را از سر گذرانده، اما هنوز ابلوموف‏‌ها باقی مانده‏‌اند.˝ این جمله‏‌ای است از لنین که در سال 1922 در یکی از سخنرانی‏‌هایش به ˝ابلومف اشاره˝ کرده است.

 

یکی از کتاب هایی که اغلب به دوستان و دانشجویانم معرفی می کنم رمان ابلوموف است. امروز از طریق هفتان دیدم که روزنامه همشهری آن لاین نقد و معرفی خواندنی از این رمان بزرگ منتشر کرده است. جناب احسان رضایی باید سپاسگزار بود که نگذاشتند این رمان بزرگ فراموش شود. تنبلی عارضه ای است که بقول یکی از دوستان جزئی از حقوق بشر آدم هاست! اما گاه ما بیش از حد از این حق بشری خود استفاده یا سوء استفاده می کنیم. من همیشه از تنبلیخود رنج می برم. احساسم این است که فرصت های زیادی در شبانه روز از دستم می رود. اما گویا این مشکل رولان بارت و همه آدم هاست. این متن زیبا را بخوانید و بجان مولفش دعای خیر کنید که شاید او از عارضه تنبلی در امان بماند!

 

تنبلی هنر است» این جمله را فقط وقتی خوب می‌فهمید که کتاب «ابلوموف» را دست بگیرید و تا ته بخوانید.

این اثر، یادتان می‌آورد تنبلی، کار پیش‌پا افتاده‌ای نیست، هنر است، پر از آیین‌ها و مناسک و جزئیات خاص خودش.

گودرز‌گودرزی

 

شنبه ۱۷ فروردین ۱۳۹۸

محسن حاجی زین‌العابدینی

 

 

 

• برند : انتشارات فرهنگ معاصر
• دسته‌بندی : کتاب چاپی

 

• قطع:رقعی
• نوع جلد:گالینگور
• مناسب برای:بزرگسالان

کتاب هفته خبر - سعید برآبادی: صبح های خاکستری و تیره زمستان برای چه چیزی جان می دهند؟ ماندن در رختخواب، شانه به شانه شدن، پی گرفتن پرهیب خواب دیشب و ادامه آن در ساعت های اولیه روز! آیا روز در انتظار ماست؟ اصلا روز پیش رو چه چیز تازه ای قرار است به ما عرضه کند؟ آیا می توانیم نگرانی از اتفاق های بدی که ممکن است در این روز تازه رخ بدهد را با لذت اتفاق های خوبی که بعید نیست اتفاق بیفتد، معاوضه کنیم؟ �آبلوموف� پاسخ عجیبی است که یک نویسنده روسی قرن نوزدهمی به این سوالات داده؛ سوالاتی که هر صبح ذهن بسیاری از مردم عادی و بی ادعا را از آن خود می کند.

بی انگیزگی

زمان قطور �آبلوموف� روایت زندگی ایلیا ایلیچ آبلوموف است؛ جوانی که یک روز صبح، خواننده زندگی اش بر کاناپه ای داخل هال یک خانه معمولی می شویم و 500 صفحه بعد، در حالی که او هنوز بین بیدار شدن و بیدار نشدن در مبارزه است، به پایان می رسد. زندگی برای آبلوموف در مرض خواب و بیداری سراسر با تنبلی همراه است، اما این تنبلی به معنای نداشتن انرژی انجام کار نیست، بلکه سخن از